Rozdział XII - Kocham cię

Poniedziałek, przed pracą.
Mikołaj nie był w stanie pracować, więc Ola miała patrol z Emilką. Obie kobiety nie były z tego powodu szczęśliwe. Przed pracą Ola zadzwoniła jeszcze do Mikołaja. Specjalnie zrobiła to przy Emilce, żeby pokazać jej, że pocałunek z Mikołajem nie zniszczył jego przyjaźni z Olą.
Policjantki wyjechały na patrol. Pierwsze ich zgłoszenie było o kradzieży w sklepie.
Emilka i Ola przyjechały na miejsce. Tam zobaczyli mężczyznę trzymającego jakiegoś czarnoskórego faceta za ubrania.
-Dzień dobry. Sierżant Drawska. Co tu się dzieje? - Emilka nie przedstawiła Oli.
-Starsza posterunkowa Aleksandra Wysocka - Przerwała Emilce Ola.
-Witam! Okradli mnie. Ten koleś mnie zagadał, a ktoś wbiegł do mojego sklepu. Nie dogoniłem go, ale że ten czarnuch zaczął uciekać, to go złapałem.
-No tak, przecież  to jest ten poszukiwany koleś. - Powiedziała Ola.
-Dobra, zabieramy cię za komende. - Odpowiedziała Emilka.
Na komendzie ,,turysta" się wygadał. Podał swoje dane, ale też dane jego współpracownika.
Pozostało go złapać. Inny patrol zrobił to bardzo szybko.
Policjantki zgłosiły przerwe. Emilka wybierała numer do Mikołaja.
-Po tym, co zrobiłaś, Mikołaj i tak nie odbierze.- powiedziała Ola.
-Proszę cię, nie oszukuj samej siebie. Z Mikołajem już dawno rozmawiam. Podobał mu się pocałunek. -Odpowiedziała Emilka. Ola poczuła się oszukana przez Mikołaja. Ale czy to, co mówiła Emilka, to była prawda?
-Haloo? Mikołaj, hej kochany -Oli stanęło serce. Nie wierzyła własnym uszom. Nie wierzyła również Emilce. Postanowiła zadzwonić do Mikołaja. Mężczyzna prowadził rozmowę. Dla Oli było jasne, że jej przyjaciel ją oszukuje.
Tymczasem Emilka przez 5 minut rozmowy powtarzała ,,Jak się czujesz?", ,,Kocham się", ,,No wiem, że mnie kochasz"....
Ola nie mogła tego słuchać. Poszła do najbliższej kawiarni. Tam zamówiła kawę i czekała aż Emilka się wygada.
Policjantki przez cały dzień o tym nie rozmawiały. Oli było przykro, ale starała się tego nie pokazywać.
Dzień w pracy skończył się. Ola bez słowa wyszła.
Kobieta cały dzień w pracy miała wyłączoną komórkę.
Ola przyjechała do mieszkania.
Dzwoni telefon. Mikołaj... Ola nie odbiera.
Telefon dzwoni poraz drugi. Ola rozłączyła się. Nie miała ochoty dzisiaj na rozmowe z Mikołajem. Z jej oczu zaczęły wypływać łzy. Czuła się oszukana przez Mikołaja.
Do drzwi zadzwonił dzwonek. Ola wyciszyła telefon, przetarła oczy i otworzyła drzwi. Stał tam Dawid.
-Cześć. Czemu płaczesz? - Takimi słowami przywitał Olę Dawid.
Dawid i Ola usiedli na kanapie.
-Osoba w której się zakochałam, ma inną. -Odpowiedziała Ola. Czuła, że może powiedzieć Dawidowi wszystko.
-Oj przestań. Przecież nikogo nie mam. - Powiedział Dawid i przybliżył się do ust Oli. Złapał kobiete delikatnie za głowę. W końcu ją pocałował. Pocałunek był długi i namiętny. Ola była zdziwiona zachowaniem Dawida, ale nie czuła do niego żalu.
-Ale Dawid, co ty? -Zapytała Ola.
-Zastanów się, Ola. A tym palantem się nie przejmuj. Pa. -Odpowiedział Dawid i wyszedł od Oli.
Ola była nadal podekscytowana. Dopiero teraz do niej dotarło, co się właśnie stało.
Znowu włączyła dźwięk w telefonie.
Nieodebrane połączenia - 6 od ,,Mikołaj".
,,Jutro do niego zadzwonie" - Pomyślała Ola.

*********************************************************************************
Dzisiaj tytuł oznaczał zarówno miłość Dawida do Oli, jak i ,,rozmowę" z Mikołajem. No właśnie. Czy to na pewno była prawdziwa rozmowa?
Okej, bardzo przepraszam, że długo nie było rozdziału, a ten jest bardzo krótki, jednak ostatnio mam bardzo dużo szkoły i nie mam czasu.