Rozdział XVI - Powrót do pracy

Poniedziałek.
Powrót do pracy po kilku dni nad morzem nie wydawał się taki straszny. Ola promieniała energią na myśl o tym, że na wspólnym patrolu spędzi z Mikołajem kilka godzin. Weszła na komisariat z uśmiechem, co natychmiast zauważyła Emilka
-O proszę, nasza Ola radosna jak nigdy – zauważyła z przekąsem – chyba na myśl o kolejnym tygodniu pracy – dodała złośliwie.
-Wiesz, w sumie tak – odpowiedziała Ola z uśmiechem – myślę, że ten tydzień minie mi tak samo przyjemnie jak weekend...
-Zabrzmiało to tajemniczo, może opowiesz jak spędziłaś te dni, skoro tak dobrze na ciebie wpłynęły…. Poza tym… Chyba wrocławskie słoneczko tak nie opala? Czyżbyś zrobiła wyskok nad morze? – ciągnęła wątek Emilka.
Ola nie zdążyła odpowiedzieć, bo w tym momencie wszedł Mikołaj.
-Cześć wszystkim – zawołał radośnie, przesyłając Oli wesołe spojrzenie. Emilka zmarszczyła czoło i powiedziała:
-Chyba jest coś o czym nie wszyscy wiedzą….. Mikołaj, na solarium byłeś?
Mikołaj i Ola spojrzeli na siebie z uśmiechem i zaczęli rutynowe przygotowania do porannej odprawy. Spodziewali się, że po kilku wolnych dniach czeka ich sporo pracy. Nie mylili się. Już po wejściu do gabinetu komendanta zauważyli, że coś musiało się wydarzyć. Mina komendanta wyraźnie wskazywała na to, że nie czeka ich nic miłego.
-Wypoczęli Państwo nad morzem? – komendant spojrzał przez ramie na Olę i Mikołaja – no to czas wziąć się do roboty! Mikołaj, mam nadzieję, że przygotowałeś raport dla prokuratury odnośnie bijatyki na dworcu?
-Szefie, raport już w piątek przesłałem faxem, nie nawalam w ważnych sprawach – Mikołaj ze zdziwieniem przypatrywał się komendantowi szukając przyczyn jego złego humoru.
-No tak, rzeczywiście – mruknął komendant nie patrząc Mikołajowi w oczy. To proponuję by dziś pozałatwiać zaległe sprawy na Zalesiu, a jeśli nie wydarzy się nic specjalnego, zaczniecie przeprowadzać kampanię informacyjno–prewencyjną dotyczącą oszustw. Pochodzicie po osiedlu, porozmawiacie ze starszymi ludźmi i przekażecie im  informacje na temat tego, jak uchronić się przed tego typu przestępstwami.

Po zakończonej odprawie Ola została jeszcze przez chwilę w gabinecie komendanta.
-Tato, co jest grane? Czemu masz taki zły humor? - zapytała.
-Ja? Zdaje ci się, wszystko jest ok - odpowiedział komendant, nie patrząc córce w oczy. -Może i masz rację - dodał po chwili - martwię się o Ciebie.
-O mnie? -z prawdziwym zdziwieniem zapytała Ola -No co Ty tato, u mnie wszystko jest ok, powiedziałabym nawet, że bardzo, bardzo ok - dodała z uśmiechem
-I to właśnie mnie martwi - odpowiedział ojciec - Olu, widzę co się kroi... Lubię Mikołaja, ale to nie jest partner dla Ciebie. Wiesz przecież, że się rozwodzi, ma problemy z córkami, to zbuntowane nastolatki... Zastanawiałaś się w co się pakujesz? Nie liczysz chyba na to, że przyjmą cię z otwartymi ramionami i będą chciały, żebyś im matkowała?
-Tato, przestań! Przecież my z Mikołajem jesteśmy tylko przyjaciółmi. Owszem, lubię go bardzo, ale to jeszcze nic ni znaczy!
Komendant z czułością popatrzył na córkę i powiedział:
-Znam Cię Olu i wiem, że Mikołaj dużo znaczy dla ciebie. Nie miej do mnie żalu, ja po prostu martwię się o ciebie, córeczko... A teraz wracaj do pracy, nie czas na rodzicielskie morały - dodał energicznie i zajął się przeglądaniem dokumentów na biurku.

Ola wyszła zdenerwowana z gabinetu komendanta. Za drzwiami czekał na nią Mikołaj.
-Co jest? - Zapytał zaciekawiony.
-Nic ważnego. -Odpowiedziała Wysocka,

Godzinę później.
-00 do 05.
-05 zgłaszam.
-Mamy zgłoszenie w sprawie pobicia.  Ulica Sucha 3/3. Jedźcie tam.
-Okej, udajemy się.

10 minut później policjanci  byli już na miejscu. Zapukali do drzwi odpowiedniego mieszkania, a te otworzyła im lekko poobijana Monika Kownacka.
-Monika? - Zapytał zdziwiony Mikołaj - Co się stało?
-Ten bydlak... Wszedł do mojego mieszkania, szukał Franka. Gdy zauważył że nie ma go w domu,
zaczął mnie szarpać. Broniłam się, więc uciekł.
-Ale kto to był? - Zapytała Wysocka, która praktycznie nie znała Kownackiej.
-Biologiczny ojciec Franka, mojego syna... Adoptowanego. - Powiedziała.
-Okej, podaj jego imię i nazwisko - Rzekł Mikołaj.
Po wypełnieniu wszystkich formalności, policjanci musieli ruszać dalej.
-Monika, obiecuję ci. Znajdziemy go. -Obiecała Monice Ola.
-Dzięki -Odpowiedziała Kownacka.



*********************************************************************************
Dziękuję za przeczytanie i przepraszam za spóźnienie :D
Mam nadzieję że rozdział się spodobał :)
Dołączyłam do rozdziału Monikę i nie wiem czy takie coś wam się podoba. Jeśli możecie, napiszcie w komentarzu czy chcecie abym wplątywała również do opowiadanie patrol 06 :)
Pozdrawiam wszystkich czytelników i do następnej notki :)
Amelka



.